به جرآت ميتوان گفت موسيقی رپ يا هيپ هاپ عجيبترين و جنجال برانگيزترين نوع موسيقی در دنياست. پايه های اين موسيقی همزمان با ترويج دی جی، موسيقی الکترونيک و سينتی سايزر صورت گرفت. اين سبک از موسيقی نسل جديد ابتدا متعلق و محدود به عده کمی از سياهپوستان آمريکايی ميشد که از تبعيض نژادی پنهان و بی شرمانه جامعه آمريکا به تنگ آمده بودند و اعتراضات خود را بصورت بسيار شفاف و واضح و تند و همراه با شوخی ها و طنز خاص نسل سياه بيان ميکردند.
اشعار در اين ژانره موسيقی بيشتر بصورت نثر مسجع هستند تا شعر.
اشعار توسط خوانندگان دکلمه ميشوند و عمده ی ريتمها و ضرب آهنگ موسيقی از ابتدا تا آخر ثابت ميماند!از اين لحاظ برای گوشهای ناآشنا شاید کمی خسته کننده باشد. اما همين ثابت ماندن موسيقی در صورت خوب کار شدن ميتواند منجر به ايجاد يک حس قدرتمند عرفانی شود!
لايه های سطحی موسيقی رپ جذب بازارهای موسيقی و تهيه کنندگان قدرتمند شدند و اين ژانره بسرعت وارد جريان موسيقی در آمريکا و سپس در تمامی دنيا شد!
ظهور گروههای عجيب و غريب رپ با نامهای بی سر و ته و احيانآ مضحک و ترانه هايی پا در هوا و بسيار بدعت گذار باعث شد که موسيقی رپ ناگهان دو جبهه متفاوت را در مقابل خود ببيند. گروهی که عمدتا از جوانان ناراضی و نااميد ملتهای مختلف بودند طرفدار متعصب و سرسخت موسيقی رپ شدند. گروه ديگر که از نسل مسن تر بودند بشدت مقابل اين ژانره موسيقی ايستادگی کردند و حتی بيشتر آنها رپ را اصلا جزو موسيقی نميدانستند و به عقيده يکی از موزيسين های موسيقی راک: ( چيزهايی که بيشتر خواننده های رپ ميخوانند بيشتر بدرد نوشتن روی ديوارهای توالتهای عمومی ميخورد!)
اما ظاهرا باب شدن اين ژانره موسيقی اصلا و ابدا تابع هيچ حرف و نظری نبود! چون بسيار سريع و باورنکردنی در کشورهای اروپايی مانند آلمان و ايتاليا گروههای رپ چه بصورت قانونی و چه بصورت زيرزمينی ظاهر شدند. اکثر آنها چون وابسته به سرمايه گذار يا تهيه کننده ای قوی نبودند مجبور ميشدند آهنگهای خود را بسيار محدود و بصورت شريکی و چندگروهی تهيه کنند!
رپ راستی با پروا و محافظه کاری بيشتر به مسائلی مانند عشق، درگيری های خيابانی جوانان و ماجراهای خنده دار و عمدتا لوس و بيمزه ميپردازند.
اما چيزی که در بيشتر گروههای رپ مشهود است اين است که عمده اين گروههای يک شبه قابليت ماندگاری و موسيقی جدی را ندارند و بعد از مدتی ور زدن ناگهان محو ميشوند!!
شاخه ای از اين موسيقی هم مستقيما وصل ميشود به الکل ، کوکائين و .....
طوری که برخی از آنها از استعمال مواد مخدر و الکل در کليپهای خود هم ابايی ندارند!
مورد گفتنی ديگری درباره رپ نوع پوشاک آنهاست که در ايران اسلامی عزيزمان متاسفانه بيشترين نگاهها را قبل از موسيقی و اشعار جلب ميکند! به هرحال پوشاک عمده گروههای رپ عبارت است از:
يک عدد شلوار گشاد و دارای جيبهای متعدد که حسابی زلم زيمبو به آن آويزان شده باشد!
يک عدد تی شرت گشاد و راحت (که از طرح لباسهای ورزش بسکتبال تقليد و برداشت شده است)!
انواع دستبند و پا بند و سربند و کمربند و گردن بند به اندازه کافی!
...... (بقيه را از خبرگان بازارهای مد تهران بپرسيد!)
هر سبک موزیکال - رقص يا بنا به نظر مسئولين دلسوز جوانان(حرکات موزون!) مخصوص خود را دارد. در اين ميان رقص رپ يا (هيپ هاپ) از همه دشوارتر است!البته چيزيست که شايد ورزشکاران و ژيمناستهای ماهر هر روز آنرا انجام بدهند و خودشان هم ندانند که رقاص ماهری هستند!
بطور خلاصه رقص رپ ترکيبی از رقص تکنو و حرکات ژيمناستيکی به اضافه حرکات يوگا با چاشنی کمی مسخره بازی است!
************************
مدت زیادی نیست کـه از رواج پيدا کردن سبکي که " پرشين رپ " نام گرفته ميگذرد. با توجه به محدوديت هايي که براي هنر موسيقي در کشـور ما ايـران وجـود دارد کمتـر گـروهي را ميتوان يافت که توانسته باشد توجه جوان ايراني را به خودش جلب کرده باشد. جوان ايـراني سرشار از هيـجان ، انـرژي و ذوق مـيباشـد. جـوان ايـراني به دنـبـال ماجـراجويي ميبـاشد. اما در عصري که ما هم اکنون در آن زندگي ميکنيم ديگر سازهايي مانند ستار ، دف ، دمبـک و ... جـوابگـوي تمامي حالات روحي و رواني يک جوان نيست. همچنان که مشاهده ميکنيم نسبت تعداد گروه هاي ايراني به کشورهاي ديگـر حتي قابل مقـايسه نيز نميباشـد. بـا تـوجه بـه اين ، هنر موسيقي در کشور ما کـم رنگ شـده است و تعداد اشخاصي که به طور حرفه اي در اين هنر نقش دارند شايد انگشت شمار باشـد. در ايـن ميان تـعدادي از جـوانهاي ايــراني بـا توجـه بـه علاقه اي کـه بـه اين هنر داشته اند قدمي نو در اين راستا برداشتند. قدمي نه چندان مستحکم، اما قابل تقدير! اين جوانان به علت نبـود امـکانـات و شـايد نـداشـتن حتي ابتدايي ترين اصول علم موسيقي اقدام به استفاده از سبکهاي غربي و استفاده از آهنگهاي آنان کردند. در ابتدا فـقط شـاهد گـروهايي بـوديم کـه صرفا براي جلب توجه ديگران دست به چنين کاري زدند. اما رفته رفته ديديم که سـعي کـردند تـا متـون آهنـگهاي خـودشون رو سنگـين تر نمايند تا مورد تمسخر گروهي از کساني که براي هنر موسـيقي احـترامي خاص قائل هستند قرار نگيردند. با توجه به اين که ريشه اين فعاليت بسيار ضعيف ميباشد و همچنان گروهي مشـاهده نشـده کـه تـوانسته باشـد با اسـتفاده از عـلم و سليقه خود به طراحي آهنگ و متن با معنا و سنگين توجه جوانان ايراني را تا حد قابل قبولي به خود جلب کند و صـرفا بـه دنـبـال سـاخـتن آهنگهايي نباشد که فقط در آنها قافيه وجود دارد ، اميد داريم تا با حمايت آنها ريشه اين سبک نو را قويتر نماييم
اصولی در هنگام رکورد